व्रात्यपणावर होमिओपॅथिक उपचार / Homoeopathic Treatment for Mischievous Children

व्रात्यपणावर होमिओपॅथिक उपचार

मुले विशेषतः शिशु वयात अशी का वागतात ? याचे उत्तर “उत्सुकता”  या एका शब्दात म्हणता येईल. आजूबाजूचे जग मुलांसाठी खूप भन्नाट असते आणि ते अनुभवण्यासाठी, शोधण्यासाठी ही मुले आतुर असतात.

या काळात “भीतीचा ब्रेक ”  नक्की नसतो. आणखी एक कारण म्हणजे “प्रयोगशीलता “  ही मुलांना चंचल बनवते. नविन करून बघण्यातला आनंद हा त्यांना  मिळवायचा असतो.

जसं मुलांना आपण एक वेगळे व्यक्तिमत्व आहोत हे जाणवतं. तसं त्यांच्यातला “मी “ जागा होतो. तसे वेगवेगळे प्रयोग करून स्वतःच्या क्षमता ओळखण्याची प्रयोग सुरू होतात. मग शेजारच्या काकूंना त्रास देणारा “चिंटू “  असो किंवा मुंग्या पाळण्याचा उद्योग करणारी “पिंकी”  असो.

प्रयोग करून बघणे आणि त्यातला आनंद येणे महत्त्वाचे !!

सामान्यपणे लहान वयातील मुले आपापल्या आई-वडिलांचे ऐकतात. समजूतदार असतात. आपापल्या घरातील  वाड-वडिलांनी वागण्याचे नियम ठरवले आहेत याची त्यांना कल्पना असते आणि हे नियम पाळावेत हे त्यांना कळालेले असते.

निसर्गतः मुलांची वृत्ती खोडकर असते आणि आपल्या वागणुकीतील किती बंडखोरपणा खपवून घेतला जातो हे पाहण्याकडे त्यांचा कल असतो. असे वागणे मुलाला केव्हा घरात कोणालाही शारीरिक इजा पोहोचवणारे किंवा सभ्यतेच्या मर्यादा ओलांडणारे असते तर ती समस्या ठरते. असे वागू लागले व असे वागणे वारंवार होऊ लागले तर याचे कारण शोधणे आवश्यक असते.

त्याचवेळी आई-वडिलांकडून मुलांवर योग्य प्रकारे संस्कार होत असतात, हे संस्कार म्हणजे काय करायचे आणि काय करावयाचे नाही याचे नियम असतात, या नियमांच्या मागे काही सुसूत्रता आहे हे समजण्याचे प्रगल समजण्याची प्रगल्वता अध्याप मुलात आलेली नसते.

• मुलं लाथा झाडत असताना दिसले किंवा चावताना आढळले तर कठोर आवाजात असे करू नये, हे मुलाला सांगितले गेले पाहिजे.

• मुलाला वेगळ्या खोलीत न्यावे व स्पष्ट शब्दात आपली नाराजी व्यक्त करावी. मुलाला भाषा किंवा शब्दाचे योग्य अर्थ जरी समजले नाहीत तरी नाराजीचा आशय मुलाला समजतो.

• घरात लहान बाळ अथवा दुसरे बाळ हा नाराजीचा विषय जरी ठरत असेल तर पालकांनी याची दखल घेणे आवश्यक असते.

• एकच खेळणे दोघांना हवे वाटत असेल तर मुलांचे लक्ष तिसऱ्या गोष्टीकडे नेणे इष्ट ठरते.

मनाविरुद्ध काही घडले की, आपल्याकडे लक्ष वेधण्याकरता मुले डोके आपटू लागतात आणि लहान वयात सुद्धा किती जोराने सुद्धा डोके आपटल्यास आपल्याला इजा होईल याचा अंदाज मुलांना असतो त्यामुळे मुलांना अपाय होत नाही.

• दरवेळी लहान मुलाला प्रथम उचलू नये.
• लहान बाळाचे लाड फार होतात असे मोठ्या मुलाला वाटत राहू नये.
• मुलांच्या चांगुलपणाची दखल घ्यावी. त्याबद्दल त्यांचे प्रशंसा करावी.
• कधी कधी उपद्व्यापमुळे मुलांना शारीरिक दुखापत होऊ शकते याचा विचार त्यांचा इवलासा मेंदू करू शकत नाही.
• आपल्या उद्योगामुळे इतरांना त्रास सहन करावा लागतो. आईचा दम निघतो याची कल्पनाच नसते.
• यातून अपघात, वस्तूंची नासधूस, समाजात अमान्य होणारी वर्तणूक, मोठ्यांच्या शिस्तीच्या चौकटीला भेटणारा उपद्व्याप  अशा समस्या उद्भवतात.

आणखी एक वैशिष्ट्य म्हणजे ही “कडकडी मुलं”  कुठल्याही गोष्टीला सरळ ‘ नाही ‘ म्हणू शकतात. त्यामुळे त्यांची हट्टही टोकाचे असतात.

एका बाल संशोधकेच्या मते, “मुलही अखंड ऊर्जावान असतात. अशी मुले सांभाळणं हे युद्धतंत्र आहे.”

न्युझीलँड मधील एका टीचरने छान सांगितले आहे, ” कुठल्याही बालवाडीत युद्ध आणि शांतता यांचा “सी- सा” चा खेळ चालू असतो. जर मुलांच्या उर्जेला रचनात्मक हालचालींनी वाट दिली नाही तर विध्वंसक कृती बळावते.

या उलट अगदी लहानपणापासून या ऊर्जेला एकमेकांशी संवाद साधण्यांमध्ये, निसर्गाशी मैत्री करण्यात गुंतवलं तर मुलं छान फुलून येतील.”

होमिओपॅथिक चिकित्सा या शास्त्रानुसार अशा मुलांच्या व्यक्तिमत्त्वाचा अभ्यास करून निवडलेले होमिओपॅथिक प्राकृतिक औषध या समस्यांची तीव्रता खूपच कमी करते.

मुलाच्या व्यक्तिमत्त्वात सुधारणा होऊन भविष्यात निर्माण होणाऱ्या तक्रारी टाळता येणं शक्य होतं.