व्यर्थ चिंता आणि होमिओपॅथी /   Futile Anxiety and Homoeopathy

    व्यर्थ चिंता आणि होमिओपॅथी

स्वतःचा अवकाश मिळविण्यासाठी मुद्दाम एकटं राहणं आणि मनाने एकाकी वाटणं या दोहोत फरक आहे.

पहिला प्रकार मनातला विचारांचा गुंता सोडवायला मदत करू शकतो. एकाकीपणा म्हणजे मात्र, “मनी मानवा व्यर्थ चिंता वाहते, अकस्मात होणार होऊन जाते…. “

एकाकी पण ही मात्र मनाची स्थिती आहे, त्याचा तुमच्या शारीरिक एकटेपणाशी संबंध असेलच असं नाही.

वैयक्तिक आयुष्यात आलेली वेगवेगळी कारण  सोडता,जीवनात अचानक होणारे बदल, मानसिक आरोग्याच्या समस्या, स्व-आदराचा  अभाव आणि व्यक्तिमत्त्वातले काही घटक या एकाकीपणाला कारणीभूत असतात.

हा एकाकीपणा तीन प्रकार विभागण्यात येतो.

1)सर्वात पहिलं भावनिक एकाकीपण –  या व्यक्तींच्या आयुष्यात अर्थपूर्ण नातेसंबंधाचा अभाव असतो. मग ते वैवाहिक नातेसंबंध असोत की कौटुंबिक, मैत्रीसारखी सामाजिक नाती. त्यामुळे आपला आनंद, दुःख आणि इतर भावना त्यांना कोणालाच सांगता येत नाहीत.

2) दुसरा प्रकार, सामाजिक एकाकीपण– आधुनिक काळातल्या अनेक प्रसंगाबरोबरच मला इथे संत ज्ञानेश्वर आणि त्यांच्या भावंडांनी सहन केलेला सामाजिक बहिष्कार आठवतो.

3)तिसऱ्या प्रकारामध्ये आपण एकटेच आहोत, आपल्याला कोणाशी काहीच देणं घेणं नाही, ही विरक्तीची भावना “अस्तित्वात्मक एकाकीपण ”  (Extensional Loneliness) आढळते.

एकंदर, एकाकीपणाच्या या जागतिक समस्येची व्याप्ती पाहता, मानसिक-सामाजिक समस्येवर होमिओपॅथिक  उपचार पद्धतीचा खूप उपयोग होऊ शकतो. आणि  या शास्त्रामध्ये अनेक  अत्यंत महत्त्वपूर्ण गुणकारी औषधे उपलब्ध आहेत, ज्याचा  उपयोगाने एकाकीपणांन ग्रासलेल्या व्यक्तींना मदत होऊ शकते, त्यांच्या एकाकीपणामुळे अपराधी वाटणं (गिल्ट) दुष्चिंता (एन्झायटी) वाटणं,  इत्यादी आजार कमी होऊन तसेच त्यांचे एकाकीपण कमी होऊन त्यांना परत सामाजिक प्रवाहात आणता येऊ शकतं.